Seino, seino: teño o blog bastante abandonado nos últimos días. Débolles un post máis longo sobre Juventude em marcha, para que Don Erre que Erre, un dos comentaristas habituais, siga despotricando contra ela; outro sobre Pedro Costa que sairá no Sono-Tone, e aínda teño pendente o repaso á miña gozosa fin de semana en Xixón, con varias películas que merecen algunhas palabras, como Shortbus ou Old joy. Hai que falar de La leyenda del tiempo de Isaki Lacuesta, e hai que falar co propio director, e con Albert Serra, o de Honor de cavalleria. E dos Libros de Agustín, por suposto, un dos máis valiosos autores do país a quen quizá lle interese saber que non esquecín en absoluto o seu encargo senegalés. En fin: o Nadal é longo e haberá tempo para todo, pero o que quería dicirlles agora é que durante dous días vou andar algo ausente. Ausente de Galiza, mesmo: en Bilbao, presentando xunto ao mestreHoy vas a entrar en mi pasado, Gaur nire iraganean sartuko zara en euskera, a nova alfaia creada polo dream-team da LIX galega, cun traballo unha vez máis sobrenatural do portentoso Xosé Cobas e o habitual oficio e talento dun escritor cuxas novelas comezan sempre dunha maneira memorábel:
"Cuando le dije: vengo tan sólo por verla a usted, ella me respondió mirándome a los ojos: y yo solamente para que usted me vea". ¶
O título do libro é espectacular e unha frase do meu tango favorito chamado "Los mareados" de Juan Carlos Cobián e Enrique Cadícamo (1942). Gustame moito como o interpreta a cantante Adriana Varela.
Rara..
como encendida
te hallé bebiendo
linda y fatal...
Bebías
y en el fragor del champán,
loca, reías por no llorar...
Pena
Me dio encontrarte
pues al mirarte
yo vi brillar
tus ojos
con un eléctrico ardor,
tus bellos ojos que tanto adoré...
Esta noche, amiga mía,
el alcohol nos ha embriagado...
¡Qué importa que se rían
y nos llamen los mareados!
Cada cual tiene sus penas
y nosotros las tenemos...
Esta noche beberemos
porque ya no volveremos
a vernos más...
Hoy vas a entrar en mi pasado,
en el pasado de mi vida...
Tres cosas lleva mi alma herida:
amor... pesar... dolor...
Hoy vas a entrar en mi pasado
y hoy nuevas sendas tomaremos...
¡Qué grande ha sido nuestro amor!...
Y, sin embargo, ¡ay!,
mirá lo que quedó...
O sistema de comentarios está á disposición dos lectores de "signos de vida" (antes "días estranhos") exclusivamente para a publicación de opinións e comentarios relacionados co contido deste blog. Calquera texto publicado por medio do referido sistema non reflicte necesariamente a opinión do autor deste blog. As opinións e informacións publicadas no sistema de comentarios son de autoría e responsabilidade integral dos leitores que del fixeran uso. O autor deste blog resérvase o dereito de suprimir os comentarios e textos que considere ofensivos, difamatorios, calumniosos, preconceitosos ou de algunha forma perxudiciais a terceiros. Textos de carácter promocional ou inseridos no sistema sen a debida identificación do autor (nome completo e enderezo válido de e-mail) tamén poderán ser eliminados.