O xusto sería facer un post explicándolhes o ben que o pasei onte. Debería dicirlhes que no xantar do blogomilho xuntámonos un feixe de amigos, comendo e bebendo e falando durante horas de todo o divino e o humano. Que pasei un bon anaco intentando convencer a dot de que vira o meu filme favorito, ese que lhe mete algo de medo a Dagha. Que demos boa conta dun albarinho colheita do 2004 e do sempre necesario licor café ourensán. Que vimos o guapo que está Opedriño e conhecemos, esta vez si, a un dos pioneiros. Debería falar do fantástico que é reencontrarse con ascárida e con caladinha e estar de cháchara con paleón e dorfun, con lipe e Pepi, con São Tomé e o subcomediante H, con Platdorff e co gran Cesare, e que logo apareceu o snob neurótico e antes del Yabba, que aínda que non bloguea si comenta, moito e ben. Debería contarlhes que eu, que son de moi bon conformar, vou sempre alá onde me levan, e con esas acábame dando a madrugada, con tempo mesmo para descubrir sorprendentes afinidades.

Debería contarlhes todas esas cousas, si, seino, mas hoxe estou canso, moi canso; así que se non lhes parece mal melhor vou tumbarme ao sofá, despois de repasar o que di a prensa e acordarme do que me dixo unha amiga na véspera da Noiteboa. ¶