Soylent Green foi a derradeira película do lendario Edward G. Robinson: para daquela estaba case completamente xordo, e todas as súas escenas houberon de ser repetidas varias veces até que acadase o ritmo axeitado para os diálogos, o que terían se realmente fose quen de entender o que lle dicían. Padecía un cancro terminal; contan que só Charlton Heston estaba ao tanto da súa fráxil saúde, e que as súas bágoas na escena da morte de Robinson foron reais, e non esixencia do guión.
Onte morreu Moisés, Ben-Hur e O Cid. Morreu
Charlton Heston, o rostro máis recoñecíbel da noxenta
asociación nacional do rifle, pero tamén o home que traballou con Orson Welles e Sam Peckimpah, e o que tivo a audacia de protagonizar
Planet of the apes. Foi extremadamente popular, en particular en España, onde rodou bastantes filmes. O que quizá sexa menos coñecido é que un dos seus traballos,
The War Lord, tivo unha inesperada importancia na lírica española de vangarda: Juan Eduardo Cirlot acabou por compoñer
todo un ciclo poético inspirado polo filme, aínda que para ser sincero o que realmente deixou pegada en Cirlot non foi Heston, senón o personaxe de Bronwyn que encarnaba Rosemary Forsyth.
¶