A mañá, inzada de ilusións, pechara coa boa nova do cesar-fogo, que coñecín por boca dun guionista con toda a vida por diante. Durante o día fun tendo máis noticias grazas ás voces amigas de alá, que me foron transmitindo as súas impresións. A confianza de Jaio, que sabe que isto é o comezo dun futuro en paz para os seus netos. A do meu irmán tropical Mifune e a do sabio e tranquilo Julio Arrieta, dous xeitos ben distintos pero no fondo converxentes de entender o país que teñen por seu. A de Fanny Brice, que viviu o anuncio desde unha inesperada e emocionante primeira liña bilbaína. Por todos eles, amigos nunha distancia que é só física, brindei a pasada quarta feira na noite habitual do Bamba, espazo galego-brasileiro cheo de xente que na súa maioría non pode comprender que o vinte e dous de marzo foi, de verdade, un día histórico. Pero as celebracións son sempre máis grandes cando son compartidas, mesmo aínda que os teus compañeiros de mesa e cachaça non saiban as razóns que tes para a ledicia. ¶