O sábado 19, en Bilbao, Guggenheando. Ese día, pola noite, en Vitoria, Wilqueando. E o domingo, por fin, en Donostia, recordando. Empezo a volver o luns de madrugada, con parada na cidade que lhe puxo estatua a Woody Allen.
Grazas, dorfun. Xa voltei. A lista, como todas, é bastante discutível. O final de The woman in the window pode parecer forzado, pero o filme é unha xoia. Tamén é un puro pegote o final de Der letzte Mann e iso non quita que sexa unha obra mestra. E que pinta aí The usual suspects? Para final parvo, parvo, parvo, eu metería o de 2001.
Bizkaiko, intento descifrar o que me di, cousa que como entenderá non me resulta fácil. A txalaparta, un instrumento arriscado? Non diría eu iso. Ten un son moi fermoso, de grande forza, como lhe pasa tamén á alboka. Logo hai que saber ben que facer con elas, claro.
O sistema de comentarios está á disposición dos lectores de "signos de vida" (antes "días estranhos") exclusivamente para a publicación de opinións e comentarios relacionados co contido deste blog. Calquera texto publicado por medio do referido sistema non reflicte necesariamente a opinión do autor deste blog. As opinións e informacións publicadas no sistema de comentarios son de autoría e responsabilidade integral dos leitores que del fixeran uso. O autor deste blog resérvase o dereito de suprimir os comentarios e textos que considere ofensivos, difamatorios, calumniosos, preconceitosos ou de algunha forma perxudiciais a terceiros. Textos de carácter promocional ou inseridos no sistema sen a debida identificación do autor (nome completo e enderezo válido de e-mail) tamén poderán ser eliminados.
