Díxeno xa varias veces: hai blogs bons, regulares e malos, pero só uns poucos son verdadeiramente imprescindíveis, e o bazonga da kilumba é un deles. Pola súa vocación abertamente lusófona, tan afastada da visión estreita e cativa que algúns tenhen tanto ao norte como ao sur do Minho. Por ocuparse da África, cousa esta tan infrecuente neste mundo da rede no que tantas parvadas intranscendentes se difunden con velocidade supersónica mentres outras cuestións que deberan ser esenciais caen no mais absoluto esquecemento. Por facelo fuxindo do tono paternal que ás veces caracteriza a algúns colectivos por outra parte cheos de boa vontade, xa que o "bazonga" apostou sempre pola crítica cargada de ironía e de intelixencia. Escribín isto hai uns meses para celebrar o primeiro aniversario dun dos meus
bilongos favoritos, frecuentemente citado nestes
días estranhos. O
bazonga é un dos dez blogs finalistas na categoría
melhor innovación dos premios que outorga a Deutsche Welle. Son os leitores os que deciden quen é o ganhador; vostedes tamén poden participar, votando polo melhor
neste enderezo. Vaian os meus mais efusivos parabéns para o trío de bazongueiros, o monstro horrendo Adamastor, BeZiDrÓgLiO e Mussele.
O AdamastoR mantén, ademais, outro blog extraordinario, o
Substrato. O seu subtítulo,
loucura corrosiva e protesto delirante, xa nos dá algunha idea do que nel podemos atopar. O
Substrato está cheo de noticias que non soen aparecer polos xornais, de obxectos estranhos e de mobiliario imposível, de banda desenhada e de músicos, artistas e cineastas polo común ausentes das listas de éxitos. Ou sexa, un feixe de cousas interesantes, sempre analisadas cun teórico distanciamento no fondo inzado de ironía e cepticismo.
Uns centos de kilómetros mais ao norte imos ao encontro de
As túas balas, con certeza o melhor blog escrito en lingua galega, o que equivale a dicir un dos melhores blogs, en xeral. O de Cesare é unha sorte de
caro diario impúdico e xenial, construido con enunciados lixeiros que nacen da súa asombrosa capacidade para reducir a unhas poucas frases emocións e pensamentos complexos, todo o contrario desa
prosa sonajero da que tanto gostan por aí adiante. Cesare enche os seus posts con ligazóns non sempre necesarias, mas con frecuencia moi afortunadas, sacando un proveito enorme das súas ousadas asociacións. Vexo evidente que o hipertexto acabou por se converter nun recurso de estilo específico, de tal xeito que a conexión acertada dun vocábulo cun determinado enderezo da rede permítenos crear metáforas que escapan lonxe do papel e do ecrã. Podemos combinar palavras, imaxes e referencias que se mesturan entre si creando suxerentes estruturas non sometidas á tiranía do
negro sobre branco; níveis expresivos novos que coma os obxectos fractais acadan non mais dimensións, senón dimensións intermedias.
As túas balas é un blog aberto, sen límites ben definidos e que xoga a parecer inxenuo, como se os textos caísen nel coa mesma falta de pretensións coa que escorregan as pingas de auga polos cristais. A difícil simplicidade de mirar para un mesmo desde fora, iso que algúns chaman literatura.
En anteriores entregas dos endogamic days:
Javier Armentia -
Vendell -
Martin Pawley -
Brasil
¶