Marsalis, Wynton = Duke dividido por Mingus tocando dentro do refrixerador de La Jijonenca.
O melhor: o baixo, Carlos Henriquez.
I've never heard anything Wynton (Marsalis) played sound like it meant anything at all. Wynton has no voice and no presence. His music sounds like a talented high-school trumpet player to me He's jazzy the same way someone who drives a BMW is sporty. Keith Jarrett
I really liked Wynton [Marsalis] when I first met him. Hes still a nice young man, only confused. Miles Davis ¶
Conste que para a minha sorpresa até houbo uns minutos finais francemente bons, ao se afastar do ríxido corsé dunha orquestra grande para levar o jazz a unhas dimensións mais naturais: trompeta, saxo, piano, baixo e batería.
Home, sufrir, sufrir, o que se di sufrir, non. Os que deberon sufrir foron Tom Jobim e Charles Mingus, onde queira que estean, polas pavorosas versión que se marcou de Augas de Março e Dizzy moods.
O sistema de comentarios está á disposición dos lectores de "signos de vida" (antes "días estranhos") exclusivamente para a publicación de opinións e comentarios relacionados co contido deste blog. Calquera texto publicado por medio do referido sistema non reflicte necesariamente a opinión do autor deste blog. As opinións e informacións publicadas no sistema de comentarios son de autoría e responsabilidade integral dos leitores que del fixeran uso. O autor deste blog resérvase o dereito de suprimir os comentarios e textos que considere ofensivos, difamatorios, calumniosos, preconceitosos ou de algunha forma perxudiciais a terceiros. Textos de carácter promocional ou inseridos no sistema sen a debida identificación do autor (nome completo e enderezo válido de e-mail) tamén poderán ser eliminados.
