Na intervención que pecha o acto de entrega dos Premios Xerais, o editor Manuel Bragado (que pronunciou catro veces a palabra "beizóns") anuncia que a volta a Cesantes desde a Illa de San Simón vai adiantarse media hora para se axustaren ao que aconsellan as mareas. O recorte de tempo resultou un símbolo perfecto para unha celebración á que chegamos con grandes expectativas, e que finalmente acabou tendo un perfil máis baixo que noutras ocasións.

No vixésimo quinto aniversario dos galardóns foi o primeiro gañador, Carlos R. Reigosa, quen actuou como mantedor literario do acto. O autor de Crime en Compostela homenaxeou á editorial cun discurso austero e algo chato, ben lonxe da impetuosa elocuencia de Teresa Moure do pasado ano, do mesmo xeito que o innegábel bo oficio de Tino Baz tampouco fixo esquecer a marabillosa actuación de Xavier Blanco en 2007 cos seus instrumentos pobres.

Mar Guerra Cid levou o Merlín de Literatura Infantil co libro Xenaro e o misterio da mochilota verde, que ten como protagonista a un neno ao que lle encanta facer de detective e resolver os misterios que acontecen no seu colexio. Ao recollelo definiuse como unha madrileña residente en “La” Coruña, e case pediu desculpas polo seu galego, declaración que quizá non sexa moi oportuna na boca de alguén que acaba de gañar un premio por un texto na nosa lingua. Ao Fundación Caixa Galicia de Literatura Xuvenil chegara de finalista unha novela magnífica e outra mala como a fame; acabou gañando unha de Marilar Aleixandre, A cabeza de Medusa, que previsibelmente non será nin unha cousa nin a outra. A coñecida autora de novelas de instituto establece paralelismos entre o mito clásico de Medusa e a dramática experiencia dunha rapaza violada ao saír dunha festa nun texto ao que lle poderán poñer por fóra unha faixa que diga “baseado en feitos reais”.

O Xardín das Pedras Flotantes proporciounoulle a Manuel Lourenzo González as honras (e os vinte e cinco mil euros) do Premio Xerais 2008. A súa estensa novela, adobiada de elementos fantásticos e que contén unha morea de historias e relatos xenealóxicos que conflúen no namoramento de dous adolescentes, impúxose ao outro medio cento de candidatos nunha convocatoria que bateu records de participación. Non han de ser moitos os escritores con novela acabada nesta altura do ano que decidisen non enviar o seu orixinal ao Premio Xerais, así que para ben ou para mal o que saia desta edición acabará por ser unha boa referencia do estado de saúde da nosa narrativa.

Acabado o acto formal de entrega, comezou a merenda nos xardíns da Illa de San Simón, un momento sempre gozoso e estimulante pola oportunidade que nos dá de facer tertulia con xente benquerida e/ou admirada. Óscar Villán cóntame que descubriu o cinema de Werner Herzog grazas ao meu blog, feito que para min xa xustifica a existencia destes días estranhos. Lembramos os méritos de Grizzly Man e de Rescue dawn, e eu doulle aviso de The wild blue yonder, que saca fermoso partido de imaxes submariñas e doutras gravadas dentro da Estación Espacial Internacional. Lerchear con Josito e a súa viguesísima compañeira (da rúa Príncipe e con pai ourensán, para que non haxa dúbidas) é xa unha das tradicións inescusábeis deste evento, ao que asiste O'Mestre en calidade de xurado. Avisóvolo xa agora: aí para outubro ou novembro o dream team publica en Anaya e Xerais o libro do ano. Vexo a Manuel Bragado máis relaxado do habitual, e deslumbrante a Celia Torres, tan encantadora coma sempre. Fran Alonso anda coa absurda teima de querer deixar o blog, e Noli -que gran tipo, por certo- non desbota a posibilidade de reabrir o seu (dito sexa de maneira algo tendenciosa). Pregúntolle a Ignacio Chao polos seus intereses astronómicos, e logo seguimos de palique con Marcos e Menchu. A madonna do quattrocento ilumina unha tarde na que tiven tempo para falar co gran Agustín e con An Alfaya, de ver xuntos a Beiras e a Camilo, habituais desta festa, e comprobar que Bernardino Graña está con moito ánimo. Marchamos e aínda era día: asomaba a Lúa e unhas poucas estrelas. Puidemos velas todas cando veu a noite, xa de volta, na casa de Cobas. Insisto máis unha vez: o libro do ano chega en outono. E por máis que me pregunten non lles direi como é a capa.

dos arquivos estranhos: Premios Xerais 2007: An Alfaya e Illa soidade + Conversas na Illa de San Simón. Premios Xerais 2006: A crónica. ¶