No seu momento non cheguei a dicir no blog nada do meu paso polo
IndieLisboa; si deixei
uns cantos chíos. O certo é que a experiencia foi magnífica, tanto que non vou ter máis remedio que repetir a visita o ano que vén. A programación é moi completa, e o que non chegas a ver nas salas de cinema -os horarios de proxección non dan moito xogo- podes recuperalo logo na videoteca, onde tes acceso non xa ao que se exhibe no certame, senón literalmente a cantos filmes foron presentados a selección. Alén diso, a xente da organización é tan entusiasta, eficiente e amábel que é imposíbel non sentirse a gusto en todo momento, lonxe do elitismo e os desprezos que se estilan noutras latitudes. Boas películas e boa xente: que máis podo pedir?
Naquelas xornadas lisboetas houbo tempo para
felices encontros e para
novas amizades; para pasar por unha
discoteca con
dono ilustre, alternar de madrugada nun ignoto local caboverdiano e mesmo para beber vinho verde e disfrutar dos fados ao vivo, facendo de turista típico por unha noite. Tamén houbo horas para compartilas cos amigos, coma o Rogério Gomes e aqueles que con el viñan, amigos meus tamén en consecuencia. Ao bo do Rogério estíveno escoitando hai un pedazo; estreaba programa na
RDP África,
Metrópolis, dedicado á música portuguesa. Todas as quintas feiras, ás 23 horas, medianoite na Galiza,
nestas frecuencias para os que vivan en Portugal, Cabo Verde, Guiné-Bissau, Moçambique e São Tomé e Príncipe, ou
en emisión online, que evidentemente é o meu caso. O programa,
quase não é preciso dizê-lo, é estupendo. E
aceitam-se pedidos, disque.
¶