
De neno flipábame que unha
revista escrita en alemán puidera atoparse sen problemas en calquera quiosco, manoseada até a extenuación por feixes e feixes de leitoras na procura dunha saia ou unha blusa bonita. Aquel era o tempo dos sofás de escai, un periodo bastante menos próspero e polo tanto mais dado ao corte e confección caseiro, aos vestidos para as vodas cosidos en horas roubadas ao sono e aos pixamas herdados de irmán en irmán. Eu miraba aqueles patróns cheos de raias inintelixíbeis e parecíame imposíbel que de alí puidera saír algo coherente.
O pasado xoves
morreu Aenne Burda, a muller que converteu unha ruinosa empresa de modas nun enorme imperio editorial. Milleiros de armarios de todo o mundo gardarán por ela un respeitoso silenzo.
¶