Desde En un lugar de La Mancha... até o Call me Ishmael, a lista de frases iniciais de novelas que se fixeron xustamente célebres pódese facer tan longa como se desexe. Non é tan frecuente, porén, saber as frases finais, pero de rectificar ese agravio ocúpase hoxe esta bitácora. Vaian pensando e recolhendo volumes dos estantes, pero antes permítanme que lembre eu mesmo algúns títulos.
O primeiro exemplo é inevitável nun devoto de Lewis Carroll coma min. Ademais resulta ben apropriado, por tratarse dun texto que naceu precisamente a partir da súa última linha, un verso que lhe veu á mente ao autor unha fermosa manhá de verán mentres paseaba despois de ter pasado unha noite enteira ao pé do leito dun primo seu. For the Snark was a Boojum, you see: así acaba The hunting for the Snark, unha xoia do nonsense, e non me pidan que cometa eu a ousadía de traducilo/esnaquizalo, que para iso xa está xente como Marilar Aleixandre.
Sentiu a morte e sentiu un amor inmortal: algo atravesou a súa alma e pensou naquela mulher invisível, etérea e apaixonada como o recordo dunha lonxana melodía. Fermoso final este da Carta a unha desconhecida de Stefan Zweig. A Dickens tampouco se lhe daban mal, en verdade. E este repouso que me espera será melhor, infinitamente melhor, que todo canto conhecín até agora, na Historia de dúas cidades. Colhín a súa man na minha, e saímos do ruinoso lugar, e igual que se ergueran noutrora as néboas da manhá cando por vez primeira abandoara a forxa, do mesmo xeito esvaecían agora as néboas da noite e no dilatado espazo de tranquila luz que me amosaran eu non vin sombra algunha de nova despedida entre nós. Como para non ter Grandes esperanzas, non cren? Pero non se crean que un bo peche é patrimonio exclusivo da narrativa de ficción. Un ensaio pode acabar estupendamente: Quen queira reducir o poder, debe fitar as ordes sen temor e atopar os meios para despoxalas do seu aguilhón. Cousas de Elias Canetti.
Qué les parecería un «Happy End, pero sin cerrar»?
Metió la moneda en la ranura, dijo: «¡Miranflú!», se descorrió la tapa de la alcantarilla y Sara, extendiendo los brazos, se arrojó al pasadizo, sorbida inmediatamente por una corriente de aire que la llevaba a la Libertad.
- ¿Y luego qué? -preguntó su daimonion con voz somnolienta-. ¿Qué es lo que debemos construir?
- La república del cielo -respondió Lyra.
El catalejo lacado de Philip Pullman.
Porque a revolução é uma pátria e uma família Capitães da Areia, Jorge Amado.
Aquele hora, decerto, Jacinto, na varanda em Torges, sem fonógrafo e sem telefone, reentrado na simplicidade, via, sob a paz lenta da tarde, ao tremeluzir da primeira estrela, a boiada recolher entre os cantos dos boiadeiros. Civilização, Eça de Queiroz
Mirá que venir a encontrarnos aquí, nadie lo va a creer, nadie va a creer nada de todo esto. Nos tenía que tocar a nosotros, clavado, vos ahí y yo con esta esponja, tenés tanta razón, van a pensar que lo inventamos.
Libro de Manuel
Cortázar
E agora terei que seguir a facer que fago a revoluçao. Que disfrutedes as frases finais.
Es de esperar que este episodio, junto con otros logros matemáticos no europeos destacados en este libro, ayudará a ampliar nuestros horizontes y a romper la estrechez de miras que subyace bajo la percepción eurocéntrica del desarrollo del conocimientos humano. La cresta del pavo real: las matemáticas y sus raíces no europeas, George Gheverghese Joseph
Como xusto agora, non recordo nengún final dos meus favoritos, poño o do livro que teño entre as mans nestes momentos:
"Prometieron ayudarse siempre el uno al otro a oír el sonido de los cuernos"
Sin embargo, antes de llegar al verso final ya había comprendido que no saldría jamás de ese cuarto, pues estaba previsto que la ciudad de los espejos (o los espejismos) sería arrasada por el viento y desterrada de la memoria de los hombres en el instante en que Aureliano Babilonia acabara de descifrar los pergaminos, y que todo lo escrito en ellos era irrepetible desde siempre y para siempre, porque las estripes condenadas a cien años de soledad no tenían una segunda oportunidad sobre la tierra. Cien años de soledad, Gabriel García Márquez
Levanté la cabeza. La desembocadura estaba bloqueada por un negro cúmulo de nubes, el apacible canalizo que conducía a losá ms remotos rincones de la tierra fluía íombro bajo un cielo cubierto; parecía fluir hacia el corazón de una inmensa oscuridad.
El corazón de las tinieblas
Supoño que de preguntar por arranques de novelas a miña selección tería sido máis alegre. Tamén é certo que leín moitísimas máis primeiras páxinas que derradeiras.
"Estamos deitados, ela de costas para mim, pensei que estivesse dormindo, mas seus intestinos começaram a produzir borborigmos e ela, sem se virar, gritou ai meu Deus que vida a minha, vai peidar no banheiro, e eu fui e fiz o que ela mandou e comtemplei no espelho a felicidade que o forte ruído e o intenso odor estampavam no seu rosto."
Vida. Secreções, excreções e desatinos. Rubem Fonseca.
Para aprender de alguien,
no hay criatura pequeña.
Tanto cerca como lejos
el mismo embrujo nos llena;
el mundo rezuma enigmas
desde la pulga a la estrella.
A leira do Ictioscopio é
esta; o blog de Santi anda por aquí.
Todavía era de noche, pero se aproximaba el momento más maravilloso de África: el alba. Ébano, Ryszard Kapuscinski. Hoxe, domingo, de balde co xornal ABC.
Ni atado a un carro de bueyes volvería yo a aquella maldita isla; en las peores pesadillas que padezco siempre oigo el oleaje batiendo contra sus costas o me despierto sobresaltado con el agudo grito de Capitán Flint perforándome el tímpano: "¡Doblones de a ocho! ¡Doblones de a ocho!" La isla del tesoro, Robert Louis Stevenson
As you look at Wendy, you may see her hair becoming white, and
her figure little again, for all this happened long ago. Jane is
now a common grown-up, with a daughter called Margaret; and every
spring cleaning time, except when he forgets, Peter comes for
Margaret and takes her to the Neverland, where she tells him
stories about himself, to which he listens eagerly. When
Margaret grows up she will have a daughter, who is to be Peter's
mother in turn; and thus it will go on, so long as children are
gay and innocent and heartless.
Así celebraron os funerais de Heitor, domador de cabalos.
(Ilíada)
E despois fixo que asinaran a paz entrambas partes a propia Palas Atenaea, filla de Zeus que leva a éxida, que tomara o aspecto e a voz de Mentor.
(Odisea)
Siempre me encantó este final:
Llegaron al canal. Era largo y recto y fresco, y reflejaba la noche.
- Siempre quise ver un marciano -dijo Michael-. ¿Dónde están, papá? Me lo prometiste.
-Ahí están -dijo papá, sentando a Michael en el hombro y señalando las aguas del canal.
Los marcianos estaban allí. Timothy se estremeció.
Los marcianos estaban allí, en el canal, reflejados en el agua: Timothy y Michael y Robert y papá y mamá.
Los marcianos les devolvieron una larga mirada silenciosa desde el agua ondulada.
No hace falta que diga quién y dónde lo escribió, por supuesto...
Y otro, que andaba releyendo estos días:
Si acabamos renunciando a nuestra naturaleza genética frente al raciocinio ayudado por las máquinas, y si también renunciamos a nuestra ética y nuestro arte y nuestro significado mismo, a cambio de un hábito de divagaciones despreocupadas en el nombre del progreso, imaginándonos como dioses y absueltos de nuestra antigua herencia, nos convertiremos en nada.
Edward O. Wilson, "Consilience. La unidad del conocimiento"
En cualquier caso, no quiero el juicio de ningún hombre.
Sólo que progrese el Conocimiento. Sólo informo.
Incluso a ustedes, estimados caballeros de la Academia,
sólo les he hecho un informe.
O sistema de comentarios está á disposición dos lectores de "signos de vida" (antes "días estranhos") exclusivamente para a publicación de opinións e comentarios relacionados co contido deste blog. Calquera texto publicado por medio do referido sistema non reflicte necesariamente a opinión do autor deste blog. As opinións e informacións publicadas no sistema de comentarios son de autoría e responsabilidade integral dos leitores que del fixeran uso. O autor deste blog resérvase o dereito de suprimir os comentarios e textos que considere ofensivos, difamatorios, calumniosos, preconceitosos ou de algunha forma perxudiciais a terceiros. Textos de carácter promocional ou inseridos no sistema sen a debida identificación do autor (nome completo e enderezo válido de e-mail) tamén poderán ser eliminados.